Απελευθερώνοντας την ανθρώπινη ύπαρξη

Όλες οι οντότητες, από ένα κύτταρο, τη μικρότερη μονάδα ζωής, ως και το ίδιο το σύμπαν, το όλον, έχουν γέννηση, ζωή και θάνατο, συμμετέχοντας και συνεχίζοντας τον αέναο οικουμενικό κύκλο. Η αίσθηση των πραγμάτων για έναν οργανισμό μετά το θάνατο είναι η ίδια που είχε πριν τη γέννησή του. Με το θάνατο βιώνουμε όπως βιώναμε πριν γεννηθούμε, ο θάνατος δεν βιώνεται, μόνο η ζωή. Ερχόμενοι απ’ το τίποτα και φτάνοντας στο τίποτα, δεν έχουμε να χάσουμε απλά τίποτα. Κάθε οργανισμός έχει μια ζωή να ζήσει, μας δίνεται μια ζωή που έχουμε απλά να τη ζήσουμε. Αυτό που διαφοροποιεί εμάς τους ανθρώπους από τους άλλους οργανισμούς που ζουν στον πλανήτη Γη, είναι ο νους. Ο νους μεταφέρει τη ζωή σε άλλη διάσταση. Διαφοροποιεί τη ζωή του ανθρώπου από τους άλλους οργανισμούς αλλά πάλι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, παραμένουμε απλά ένας οργανισμός που πρέπει απλά να ζήσει την ύπαρξή του, να ζήσει τη ζωή του. Κάνει τον άνθρωπο να αναζητάει την ύπαρξή του. Να αναζητάει νόημα, σκοπό, λόγο ύπαρξης, στάση ζωής, κινητήριο δύναμη, προσανατολισμό. Κάνει το θέμα της ύπαρξης πιο σύνθετο και ο άνθρωπος μπερδεύεται στη διαχείρισή του. Ο νους όμως είναι ένα θαύμα της φύσης, δημιούργησε κάτι που μπορεί να την κατανοήσει. Ένα δώρο στον άνθρωπο, όπως και η ίδια η ζωή. Ο νους εμπλουτίζει κάθε πτυχή της ύπαρξης. Ο νους κάνει τη ζωή πιο συναρπαστική. Η διαχείριση του νου δίνει νόημα, κάνει την ύπαρξη πιο ιδιαίτερη, βαθιά και ουσιαστική και μπορεί να την κάνει μαγική. Η διαχείριση αυτού του δώρου στον άνθρωπο αρκεί. Με τη βίωση της ύπαρξης σε αυτή τη μοναδική διάσταση, όντας και πάλι όμως απλά ένας οργανισμός που βιώνει την ύπαρξή του, μία οντότητα που απλά είναι, έχουμε και απλά να ζήσουμε τη ζωή μας.

Μέσα σε κάθε ανθρώπινο εγκέφαλο, κρύβεται ένας μικροσκοπικός γαλαξίας από εκατό δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, όσα περίπου υπολογίζεται ότι είναι και τα άστρα του γαλαξία στον οποίο ανήκει ο πλανήτης μας. Ο νους έκανε τον ανθρώπινο πολιτισμό. Έκανε τον άνθρωπο να εξερευνά και να ανακαλύπτει τη φύση, να ανακαλύπτει το σύμπαν. Είναι ένας τρόπος το σύμπαν να αναλογίζεται τον εαυτό του, ένας τρόπος να αναπτύσσει αυτοεπίγνωση. Η έκφραση του νου είναι το πνεύμα του ανθρώπου. Κάθε είναι και πνεύμα και όλα το πνεύμα της ανθρωπότητας, η παρακαταθήκη και η προοπτική του ανθρώπου.

Ο νους δημιουργεί τη συνείδηση του ανθρώπου. Όλα είναι ανθρώπινα επινοήματα. Συνειδητοποίηση δυνατότητας αυτονόμησης της συνείδησης. Όλα είναι επινοήματα με τον τρόπο του μυαλού. Το μυαλό είναι η πηγή της πραγματικότητας του ανθρώπου, όλα από αυτό πηγάζουν, ο δημιουργός του κόσμου του, κέντρο των δυνάμεών του, όλα είναι όπως τα προσλαμβάνει και τα εκφράζει ο εαυτός, με βιωματική σχετικότητα. Το να βιώνεις και το πώς βιώνεις είναι καθαρά προσωπική υπόθεση, συνειδητοποίηση απελευθερωτική για τη ζωή του ανθρώπου.

Η ανθρώπινη φύση διαθέτει ατομική και συλλογική προέκταση, που έχει ο άνθρωπος ως αυτόνομη οντότητα και ως κοινωνικό ον. Η ολοκλήρωση του ανθρώπου είναι ατομική υπόθεση με συλλογικό προσανατολισμό. Είναι με τέτοιο τρόπο συνυφασμένη η ανθρώπινη φύση με τη συλλογική της προέκταση, που ο συλλογικός προσανατολισμός εκπληρώνει το άτομο. Προσανατολισμός για το μικρόκοσμο και τον κόσμο. Σημασία έχει όσο ζούμε απλά να το κάνουμε καλά. Όσον αφορά την δική μας ζωή αλλά και απέναντι στην κοινωνία, απέναντι στον κόσμο. Από το μικρόκοσμο για τον κόσμο. Στάση ζωής για το ευ ζην και για έναν καλύτερο κόσμο. Πράγματα που είναι αλληλένδετα.

Όλα είναι επίδραση, κάθε άνθρωπος μετέχει και μπορεί να επιδράσει θετικά στο πνεύμα του ανθρώπου, να επιδράσει θετικά στον κόσμο. Με κατανόηση στους άλλους ανθρώπους που βιώνουν μια κατάσταση ζωής αντίστοιχη, διαθέτοντας την ανθρώπινη φύση, αλλά και εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον, το γεννήτορα μας και αυτό που διαιωνίζει την ύπαρξή μας. Στο πως βιώνεις, ούτε με την εικόνα του στους τρίτους, ούτε σε σύγκριση με τρίτους,  δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκρισμα, έχει να κάνει πρακτικά μόνο το πώς βιώνει προσωπικά ο καθένας, με κοινές στην πραγματικότητα προκλήσεις ζωής. Μπορούμε να είμαστε απλά συνοδοιπόροι σ’ αυτή τη ζωή. Μπορούμε να συμβάλλουμε στην ευτυχία του άλλου. Συνοδοιπορικό μοίρασμα της ζωής και του κόσμου.

Αρκεί απλά διά βίου εξέλιξη της οντότητας, θετικός αντίκτυπος γύρω της και απόλαυση της φύσης της, απόλαυση της ύπαρξής της, πράγματα σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Το πνεύμα του ανθρώπου είναι προέκταση της οντότητάς του. Διαπερνάει το σώμα και δίνει άλλη διάσταση σε όλες τις πτυχές της ύπαρξής του, μεταφέρει τη βίωση κάθε πτυχής της ύπαρξης σε άλλη διάσταση. Εμπλουτίζει κάθε πτυχή της ύπαρξης. Το πνεύμα συνεχώς εξελίσσεται, διαπερνάει το σώμα αλλά και τον χρόνο και έχει τη δυνατότητα να κάνει τη βίωση της ύπαρξης όλο και πιο όμορφη. Εκτίμηση και απόλαυση στο πνεύμα. Το ανθρώπινο σώμα και πνεύμα είναι απλά ένα, το είναι του ανθρώπου. Εκτίμηση στο είναι. Εκτίμηση της ύπαρξης, εκτίμηση για την ύπαρξη και μόνο. Ευγνωμοσύνη για αυτά που έχουμε και αυτά που επιτεύχθηκαν, για τα όμορφα που συμβαίνουν, για τα όμορφα που μας περιβάλλουν, ευγνωμοσύνη για τη ζωή. Είμαστε απλά ένα ον, ένας οργανισμός, ένα ον με νου, αλλά ένα ον που απλά είναι. Όλα είναι εμπειρίες, όλα είναι σχετικά. Όσο ζούμε, όσο υπάρχει το είναι εκπαιδεύεται και εξελίσσεται. Το είναι συνεχώς εκπαιδεύεται και εξελίσσεται προχωρώντας μπροστά, το είναι σε συνεχή εξελικτική αλληλεπίδραση με εμπειρίες, με το περιβάλλον, με τον κόσμο. Το είναι πορεύεται μπροστά και μπορεί να εκπαιδεύεται για να πορεύεται καλύτερα. Όλα είναι εκπαιδευτικές εμπειρίες του είναι, εκπαιδευτικές εμπειρίες του μυαλού που μπορεί να διαχειρίζεται με γνώμονα την καλυτέρευση της ύπαρξης. Εκπαιδευτική πρακτική διαχείριση του μυαλού, εύχρηστα για την καλυτέρευση της ύπαρξης. Ένας οργανισμός που εκπαιδεύει τη φύση του, εκπαιδεύει το μυαλό του, για την καλυτέρευση της ύπαρξής του. Ο ανθρώπινος οργανισμός, όπως κάθε οργανισμός, απλά υπάρχει και συνεχίζει.

Όλη ύπαρξη ενός οργανισμού είναι και επίδραση στον κόσμο, είναι και πρόσληψη του κόσμου. Υπάρχει βιωματική σχετικότητα και σχετικότητα προσλαμβάνουσας στον άνθρωπο. Ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί και καθορίζει πως προσλαμβάνει και πως βιώνει. Η πρόσληψη του κόσμου περνάει μέσα από το είναι του ανθρώπινου οργανισμού, περνάει μέσα από το μυαλό του και εξαρτάται από τον ίδιο πως θα το διαχειριστεί και πως θα το προσλάβει. Εξαρτάται από τον άνθρωπο πως θα προσλάβει τις εμπειρίες και άμα τις ανασύρει πως θα τις επανατοποθετήσει στη συνείδησή του. Δεν είναι τα γεγονότα αυτά καθαυτά που επηρεάζουν με τον τρόπο που επηρεάζουν, αλλά πως αναπαρίστανται στο μυαλό και προσλαμβάνονται από το μυαλό, πως τα αναπαριστά και τα προσλαμβάνει το μυαλό, ή άμα ανασύρονται πως επανατοποθετούνται από το μυαλό. Ό,τι αναπαράγεται και ανακυκλώνεται στο μυαλό είναι που συνεχίζει και να επηρεάζει. Χρειάζεται και αποδοχή κάποιων πραγμάτων ότι έτσι είναι. Διεκδίκηση με βάση αυτό που έχουμε. Εμείς δημιουργούμε την εικόνα της ζωής μας, την εικόνα που έχουμε για τη ζωή μας, που έχουμε για τον εαυτό μας, για τον κόσμο, την εικόνα που βλέπουμε στη ζωή μας. Εμείς καθορίζουμε τι και πως θα απασχολήσει το μυαλό μας, τη στάση μας απέναντι στα πράγματα, τη στάση που βιώνουμε, βιώνουμε και τις προθέσεις μας, που και αυτές εμείς τις δημιουργούμε. Εμείς, το μυαλό μας και η διαχείρισή του, δημιουργούμε και διαμορφώνουμε τη ζωή μας. Η βίωση της ύπαρξης και το πώς βιώνεται η ύπαρξη εξαρτάται από το μυαλό και από τον ίδιο τον άνθρωπο, η βίωση είναι προσωπική υπόθεση, καθώς βιώνουμε προσωπικά και αυτόνομα, ο τρόπος που βιώνουμε είναι αυτόνομος, μία συνειδητοποίηση απελευθερωτική.

Είμαστε απλά ένας οργανισμός που απλά έχει και νου, έχει μυαλό με νου και αυτό είναι ο άνθρωπος. Χρειάζεται και απλούστευση της ύπαρξης, συνειδητοποίηση ότι είναι και απλή. Χρειάζεται και αποφόρτιση από την αυτοαναφορά της ύπαρξης, ιδιαιτερότητα που έχουμε ως άνθρωποι λόγω του νου. Η ύπαρξη, ανεξαρτήτως τι κάνει το μυαλό, τι διαδραματίζεται στο μυαλό, ή και να μη διαδραματίζεται τίποτα, απλά υπάρχει, απλά είναι. Να συνειδητοποιούμε ότι είμαστε και απλά ένας οργανισμός, ότι είμαστε απλά και πλάσματα της φύσης, που απλά υπάρχουμε και συνεχίζουμε. Αυτή είναι μία ακόμα συνειδητοποίηση απελευθερωτική.

Ανθρώπινη απελευθέρωση και ανθρώπινη κατανόηση για τον εαυτό και για τους γύρω, όντας και συνειδητοποιώντας ότι οι άνθρωποι είναι οργανισμοί, με την ιδιαιτερότητα του νου που μπορεί και να τους μπερδεύει, είναι πλάσματα της φύσης που εξερευνούν την ύπαρξή τους και τον κόσμο και προσπαθούν για την ύπαρξή τους. Απελευθέρωση της ύπαρξης ως απλά οργανισμού, απλά οργανισμός που μπορεί να απελευθερωθεί από ανασταλτικά προσωπικά ή κοινωνικά καλούπια και να απολαύσει τη φύση του όπως είναι και εκπαιδεύοντάς την για την καλυτέρευση της ύπαρξής του.

Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ζήσει τη φύση του, να εκφράσει το είναι του, να διεκδικήσει και να ζήσει την ύπαρξή του, σε αρμονία με τους γύρω του. Κατανόηση για τον άνθρωπο και συνοδοιπορικό αίσθημα, με συνειδητοποίηση συσχέτισης συνοδοιπορίας με τους γύρω, με βάση και τη φύση του ανθρώπου, ζούμε από κοινού. Ζούμε όμως και βιώνοντας αυτόνομα, έχοντας τη δυνατότητα να βιώνουμε απελευθερωμένα από αγκυλώσεις που μπορεί να δημιουργούνται υπό την οπτική τρίτων. Απελευθέρωση από αγκυλώσεις από κοινωνικά και ανθρώπινα κατασκευάσματα ή την οπτική τρίτων, απλά προσωπική οντότητα και άλλες οντότητες γύρω, με όλες τις οντότητες να είναι περαστικές. Δεν έχει πρακτικό αντίκρισμα η οπτική των άλλων, παρά μόνο στο βαθμό που απασχολεί το μυαλό. Αφού όλες οι οντότητες είναι περαστικές, τι θα έχει σημασία τελικά μετά, πρακτικά, ουσιαστικά, πέρα από αυτό που βιώνεται προσωπικά και πως βιώνεται, που είναι αυτόνομο, αλλά και τον αντίκτυπο, την επίδραση που έχει η προσωπική οντότητα, το πρακτικό αποτέλεσμά της ύπαρξης, στον κόσμο, γύρω της και σε άλλες υπάρξεις, πράγματα που πηγάζουν από την προσωπική οντότητα. Βιώνουμε προσωπικά, ζούμε από κοινού, βιώνοντας αυτόνομα, ζώντας συνοδοιπορώντας.

Είμαστε ένας οργανισμός, ένα πλάσμα της φύσης, που ζει και δεν έχει να χάσει τίποτα ζώντας, απλά ζει και όσο ζει, να ζει. Ανεξαρτήτως συμβάντων στον κάθε μικρόκοσμο, ο πλανήτης πάντα συνεχίζει και γυρνάει με τον ίδιο τρόπο. Η ζωή πάντα συνεχίζεται, είναι μπροστά, με θάρρος και πάθος απέναντί της, διεκδίκησή της, με ζωντανή αίσθηση της ύπαρξης. Η ζωή είναι η ίδια η πραγματικότητα. Αυτό που συμβαίνει, είναι υπαρκτό και βιώνεται, η πραγματικότητα της ζωής είναι το τώρα, η βίωση και η ζωή είναι στο τώρα. Μπροστά και τώρα. Το παρελθόν και το μέλλον είναι απλά μια σκέψη στο τώρα, το τώρα μόνο υπάρχει, όλα είναι μοναδικά και στο τώρα. Η οντότητα είναι πάντα το τώρα και στο τώρα. Η ζωή μας είναι δική μας και είναι για μας. Μας χαρίζεται μια ζωή, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα απλά να τη ζήσουμε. Συναίσθηση της ύπαρξης της οντότητας στο τώρα, σύνδεση στην οντότητα, σύνδεση στο τώρα. Εκτίμηση και απόλαυση της οντότητας. Απελευθερωμένα και από ανασταλτικά αποκυήματα, να απολαύσουμε ελεύθερα την ύπαρξή μας. Απλά βίωση, απελευθερωμένη βίωση της ύπαρξης. Να απολαύσουμε ελεύθερα την ύπαρξη και τον κόσμο. Σύνδεση με τον κόσμο. Απλά είναι, απελευθέρωση, άφεση στο είναι. Να αφεθούμε να απολαύσουμε τις φοβερές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, που είναι πραγματικά πανέμορφες. Να το ζούμε όσο υπάρχει η αίσθηση του είναι. Να ζούμε όσο αναπνέουμε μέχρι την τελευταία ανάσα. Απελευθέρωση της ύπαρξης και απόλαυση της οντότητας. Απελευθέρωση και απόλαυση. Μπορούμε να κάνουμε αυτή τη ζωή μια πανέμορφη περιπέτεια…

Bente