Του Bente
Ο καπιταλισμός είναι οικονομικό σύστημα, πιο χαρακτηριστικά για το σημερινό κόσμο μπορεί να περιγραφεί ως η επικράτηση του οικονομικού συστήματος στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία. Πιο ουσιαστικά όμως για τον άνθρωπο και την κοινωνία του, ο καπιταλισμός είναι μια κοινωνική τάση. Μία κερδοσκοπική κοινωνική τάση. Το κίνητρο του κέρδους, ως κινητήριος δύναμη και κοινωνικό αρχέτυπο, εγκαθίδρυσε κερδοσκοπική τάση στην κοινωνία. Άνθρωποι γεννιούνται και η τάση υπήρχε και πριν, άνθρωποι πεθαίνουν και η τάση παραμένει. Δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένους ανθρώπους, ή με κάποιο αριθμό ανθρώπων. Η τάση έχει έρεισμα και εκτόπισμα στην κοινωνία. Συμπαρασύρει και καταλαμβάνει όγκο στην κοινωνία. Η κοινωνική τάση μπορεί να παρακινεί τους ανθρώπους, να αναδεικνύει και να προάγει συγκεκριμένες εκφάνσεις του ανθρώπου. Οι άνθρωποι έχουν εκφάνσεις και παίρνουν ή επιλέγουν ροπές. Ροπές επηρεασμένες και από τις κοινωνικές συνισταμένες. Η κοινωνία, με τον τρόπο που διαρθρώνεται, τρέφει σε αρκετά μεγάλο βαθμό την κερδοσκοπική έκφανση του ανθρώπου. Ο καπιταλισμός είναι η επικράτηση της κερδοσκοπικής έκφανσης του ανθρώπου στην κοινωνία του και στον κόσμο, ως κοινωνική τάση, η κερδοσκοπική κοινωνική τάση.
Ο κόσμος και η κοινωνία δεν είναι μόνο ο καπιταλισμός, είναι και ο καπιταλισμός. Η δημοκρατία και τα δικαιώματα είναι κατακτήσεις και συνεχείς διεκδικήσεις του ανθρώπου και της κοινωνίας του. Ο εκδημοκρατισμός είναι διαδικασία ανθρώπινης και κοινωνικής προόδου, μια διαδικασία που συνεχώς πρέπει να εξελίσσεται, όπως και η όλο και βαθύτερη εγκαθίδρυση των δικαιωμάτων στην κοινωνία και στη συνείδηση του ανθρώπου. Οι αγορές, τα οικονομικά συμφέροντα, με τον τρόπο που κινούνται σήμερα, σε μεγάλο βαθμό πλήττουν και λειτουργούν εις βάρος της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, εις βάρος της κοινωνίας, του ανθρώπου και του πλανήτη. Στο πολιτικό σύστημα πρέπει να επιδιώκεται συνεχώς η εμβάθυνση του εκδημοκρατισμού. Καίριο για το πολιτικό σύστημα όμως είναι να αλλάξει τους συσχετισμούς, αντί να ελέγχεται από το οικονομικό σύστημα, να ελέγχει το οικονομικό σύστημα. Αυτό αποτελεί διακύβευμα της πολιτικής και της κοινωνίας, όπως διακύβευμα είναι και οι προκλήσεις του σημερινού κόσμου, οι προκλήσεις του ανθρώπου. Η δημοκρατία πρέπει να επικρατήσει του καπιταλισμού και όχι ο καπιταλισμός της δημοκρατίας. Το οικονομικό σύστημα δεν πρέπει να επικρατεί στο πολιτικό σύστημα, πλήττεται με αυτόν τον τρόπο η δημοκρατία και η κοινωνία. Το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί, πρέπει να ελέγχουν, να περιορίζουν και να οριοθετούν το οικονομικό σύστημα και τα οικονομικά συμφέροντα, να ελέγχουν, να περιορίζουν και να οριοθετούν τις κερδοσκοπικές εκφάνσεις του ανθρώπου. Άσκηση και επιλογή πολιτικής για το κοινωνικό σύνολο, την κοινωνία και όχι για τα οικονομικά συμφέροντα. Για τον άνθρωπο και τον πλανήτη αντί των οικονομικών συμφερόντων. Η ελευθερία της αγοράς ως οικονομικό σύστημα δεν είναι το πρόβλημα αυτό καθεαυτό. Η κυριάρχηση όμως των αγορών, των οικονομικών συμφερόντων, του οικονομικού συστήματος στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία είναι κυρίαρχο πρόβλημα. Η ελευθερία της αγοράς είναι κάτι που συμβαδίζει με μια ελεύθερη κοινωνία, αλλά με ανθρωποκεντρικούς και κοινωνικοκεντρικούς όρους, για την πρόοδο και την ευημερία της ίδιας της κοινωνίας, που πρέπει να είναι και το ζητούμενο της κοινωνίας του ανθρώπου. Οικονομικό σύστημα με δημοκρατικούς όρους και δημοκρατικό έλεγχο. Η κοινωνία οφείλει να προασπίζεται από τις ανεξέλεγκτες εκτροπές των εκφράσεων των κερδοσκοπικών εκφάνσεων του ανθρώπου. Η κοινωνία, ο άνθρωπος και ο πλανήτης, πρέπει να προστατεύονται από την ανεξέλεγκτη έκφραση του συμφέροντος του ανθρώπου, που σήμερα έχει πάρει προεκτάσεις με αυτοκαταστροφική ροπή για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Οι θεσμοί το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία, πρέπει να ελέγχουν, να περιορίζουν και να οριοθετούν το συμφέρον και την κερδοσκοπία, τις κερδοσκοπικές εκφάνσεις του ανθρώπου, να περιφρουρούν την κοινωνία και τον πλανήτη από τις ανεξέλεγκτες εκφράσεις τους, πράγμα που αποτελεί διακύβευμα της εποχής μας και είναι πρόκληση του σημερινού κόσμου. Περιφρούρηση και ανάδειξη του ανθρώπου και του πλανήτη από την κερδοσκοπία. Χρειάζεται σύγχρονο, δραστικό, αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο, δομές οργάνωσης και προστασίας της κοινωνίας από την κερδοσκοπία, προσαρμοσμένα στις ανάγκες της εποχής. Οι θεσμοί και η κοινωνία πρέπει να προστατεύουν και να αναδεικνύουν τα δικαιώματα, ατομικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ανθρώπινα και περιβαλλοντικά δικαιώματα, να καταπολεμούν την κοινωνική αδικία και ανισότητα, να προστατεύουν και να προάγουν τον άνθρωπο και τον πλανήτη, προσαρμοσμένοι στις προκλήσεις του ανθρώπου. Το κρίσιμο θέμα της κλιματικής αλλαγής και το περιβάλλον γενικότερα, πρέπει να τεθούν άμεσα στο επίκεντρο της πολιτικής και της κοινωνίας, ζωτικής σημασίας για την ανθρωπότητα. Η καταστροφή του περιβάλλοντος και του πλανήτη είναι πράγμα, πραγματικά αυτοκαταστροφικό για την ανθρωπότητα. Το περιβάλλον πρέπει να είναι στον πυρήνα της εκπαίδευσης και της συνείδησης του ανθρώπου, καθώς οφείλει να ζει σε αρμονία με το φυσικό του περιβάλλον, συνδέεται με τέτοιο τρόπο όντας κομμάτι του, πράγμα που το επιζητάει και η ίδια του η φύση. Άλλη κυρίαρχη πρόκληση του σημερινού κόσμου, εκτός από τα ζητήματα του πλανήτη, του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής, είναι η καταπολέμηση της ανισότητας. Η κοινωνία χρειάζεται θεσμοθέτηση δίκαιου, δημοκρατικού φορολογικού συστήματος, φορολογία αναλογικά υπεραυξανόμενη προς τα πάνω, με γνώμονα να καταπολεμείται η κοινωνική αδικία και ανισότητα και την επιδίωξη κοινωνικής δικαιοσύνης. Η κοινωνική δικαιοσύνη έτσι θα καλλιεργείται και στη συνείδηση της κοινωνίας αλλά και για να καταπολεμείται η κερδοσκοπική συνείδηση στην κοινωνία. Χρειάζεται επίσης αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμός των φορολογικών θεσμών, φορολόγηση του υπέρογκου κρυμμένου πλούτου του πλανήτη και των φορολογικών παραδείσων, μια παγκόσμια πληγή που η αντιμετώπισή της πραγματικά θα μπορούσε να λύσει τα σημαντικά ζητήματα του ανθρώπου και της κοινωνίας του, όπως αυτό της παγκόσμιας φτώχειας. Οι φορολογικοί παράδεισοι, ένα σύστημα οργανωμένης φοροδιαφυγής και διαφθοράς, εις βάρος της κοινωνίας, υπό την ανοχή ή και την κάλυψη κάποιων θεσμών, μια τεράστια πηγή των χαώδων και διευρυνόμενων ανισοτήτων. Φορολογικά βάρη μεταφέρονται σ’ όλους του υπόλοιπους, υπέρογκα ποσά χάνονται που θα μπορούσαν να διατεθούν στην κοινωνία, όπως την παιδεία, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση, στερώντας τη δυνατότητα κάποιας ευημερίας για όλους. Είναι καίριο να αλωθούν οι φορολογικοί παράδεισοι, αλλά και γενικότερα να ανασυρθεί ο κρυμμένος πλούτος, πράγμα αναγκαίο προς όφελος της κοινωνίας. Χρειάζεται φορολογική δικαιοσύνη, ώστε να καλλιεργείται και η ιδέα της δικαιοσύνης στην κοινωνία και ότι είναι προς όφελός της, δηλαδή και προς όφελος όλων. Η ανισότητα, όπως και η κλιματική αλλαγή, είναι κυρίαρχα θέματα, διακυβεύματα του σημερινού κόσμου και του ανθρώπου. Το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί, πρέπει να μην είναι προσαρμοσμένα στο οικονομικό σύστημα και τα οικονομικά συμφέροντα, αλλά να αποβλέπουν στον πραγματικό και θεμελιακό τους ρόλο, στην ευημερία του ανθρώπου και της κοινωνίας, θέτοντας και την οικονομία προσαρμοσμένη και προσανατολισμένη στον άνθρωπο και την ευημερία του και στην κοινωνική ευημερία, στον ουσιαστικό της ρόλο. Πολιτικό σύστημα και θεσμοί προσανατολισμένα στην πρόοδο και την ευημερία του ανθρώπου και της κοινωνίας αλλά και την ευημερία του πλανήτη.
Ο άνθρωπος προοδεύει ως κοινωνία. Η κοινωνία πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως οντότητα και προέκτασή του στη συνείδηση του ανθρώπου, της οποίας η πρόοδος είναι και η πρόοδος του ανθρώπου. Προάγοντας την κοινωνία ως οντότητα, προάγεται και ο άνθρωπος ως έννοια. Επίσης η κοινωνική πραγματικότητα αφορά, αγγίζει και επηρεάζει όλα τα μέλη της, κάθε άνθρωπο ως κομμάτι της κοινωνίας, με βάση την ανθρώπινη ύπαρξη και την ανθρώπινη φύση. Η πρόοδος και η ευημερία της κοινωνίας, είναι το καλύτερο για όλους, αλλά και ταυτόχρονα για τον καθένα ξεχωριστά, με τον τρόπο που είναι αλληλένδετα και σε αλληλεπίδραση ο άνθρωπος και το άτομο με την κοινωνία του, με τον τρόπο που είναι συνυφασμένη η ανθρώπινη φύση με την κοινωνική της προέκταση. Άνθρωπος και κοινωνία χρειάζεται ο συνδυασμός τους ως επίκεντρο για την κοινωνία του ανθρώπου, με την κοινωνική προέκταση να είναι δομικό στοιχείο του ανθρώπου ως κοινωνικό ον. Να επιδιώκεται διάρθρωση της κοινωνίας του ανθρώπου με επίκεντρο τον άνθρωπο αλλά και την ίδια την κοινωνία ως αυτοσκοπό, για την πρόοδο και την ευημερία της κοινωνίας, πράγμα που συνεπάγεται με την πρόοδο και την ευημερία του ανθρώπου. Να επιδιώκεται διάρθρωση της κοινωνίας που να καλλιεργεί, να τρέφει, να προάγει και να αναδεικνύει τις συλλογικές εκφάνσεις του ανθρώπου. Οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη ανάγκη για ανθρώπινη διασύνδεση, μία θεμελιώδη βιολογική ανάγκη. Δόμηση της κοινωνίας που να συνδέει τους ανθρώπους όχι να τους αποξενώνει. Διάρθρωση της κοινωνίας του ανθρώπου βασιζόμενη στην ανθρώπινη φύση, ώστε να την εκπληρώνει, να εκπληρώνει και να ευημερεί τους ανθρώπους, να ευημερεί τον άνθρωπο. Θεμελιακή πρόκληση του ανθρώπου, είναι η συνεχής διεκδίκηση της ενίσχυσης των συλλογικών εκφάνσεων του ανθρώπου στην κοινωνία του, είναι κάτι που το αναδεικνύει και το επιζητάει η ίδια η ανθρώπινη φύση, με τον τρόπο που είναι συνυφασμένη με τη συλλογική, κοινωνική της έκφραση και προέκταση, συνεπάγεται με βάση την ανθρώπινη ύπαρξη και την ανθρώπινη φύση, είναι αυτό που εκπληρώνει τον άνθρωπο. Είναι μια διεκδίκηση που συνεχώς πρέπει να εξελίσσεται στο δρόμο της προόδου και της ευημερίας του ανθρώπου.
Η θεμελιακή πάλη για τον άνθρωπο είναι με βάση τη φύση του, των εκφάνσεών του, συλλογικών και κερδοσκοπικών εκφάνσεων. Η συνείδηση του ανθρώπου είναι κάτι βαθύτερο και αυτονομείται από τα όποια ανθρώπινα κοινωνικά κατασκευάσματα. Οι αντιθέσεις στην κοινωνία είναι αξιακές. Ο κόσμος, η κοινωνία, ο άνθρωπος χρειάζονται έκφραση και προώθηση ιδεών, προώθηση δομών και θεσμών που να καλλιεργούν, να τρέφουν και να αναδεικνύουν τις συλλογικές εκφάνσεις του ανθρώπου. Τα ανάλογα κοινωνικά ερεθίσματα, διεγείρουν, ενεργοποιούν αντίστοιχα ανθρώπινα αντανακλαστικά, εκφράζονται από τον άνθρωπο, αποτυπώνονται στην κοινωνία. Χρειάζεται προώθηση και ανάδειξη και των ανθρώπινων αξιών. Να αποδομηθούν οι «αξίες» της κερδοσκοπικής τάσης. Να αποδομηθούν, να ελεγχθούν και να περιορισθούν και οι θεσμοί που τρέφουν αυτή την τάση. Να αποδομηθούν και αξιακά στο χώρο των ιδεών, να ελεγχθούν και να περιορισθούν θεσμικά. Οι κερδοσκοπικές εκφάνσεις του ανθρώπου, πρέπει να περιορισθούν, να οριοθετηθούν και να μην επικρατούν στην κοινωνία. Οι συλλογικές εκφάνσεις έδωσαν την δυνατότητα στον άνθρωπο ως κοινωνικό ον και να επιβιώσει αλλά και διαχρονικά προήγαγαν και ανέδειξαν τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι συνεργαζόμενοι και επιβίωσαν, αλλά και προάχθηκαν και αναδείχτηκαν. Η κερδοσκοπική έκφανση είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης, μέρος των μηχανισμών της, της αυτοσυντήρησης της και της επιβίωσής της όπως και οι συλλογικές εκφάνσεις. Δεν πρέπει όμως να επικρατεί στην κοινωνία του ανθρώπου, ειδικά όσο περισσότερο αυτή προοδεύει, δεν πρέπει να λειτουργεί με όρους ζούγκλας. Να περιορίζονται οι κερδοσκοπικές εκφάνσεις και η κοινωνία να καλλιεργεί και να αναδεικνύει τις συλλογικές εκφάνσεις του ανθρώπου, κάνοντας τις ζωές και τον κόσμο των ανθρώπων καλύτερο.
Ο άνθρωπος στην κοινωνία του χρειάζεται και την έκφραση της ατομικότητας, με προώθηση όμως της αυτονομίας στο άτομο, όχι του ατομισμού, και μαζί με την προώθηση της ευημερίας στην κοινωνία, πράγματα σε αλληλεπίδραση. Η ευημερία της κοινωνίας μπορεί να ενισχύει την έκφραση της ατομικότητας και η έκφραση της ατομικότητας να προωθεί την ευημερία της κοινωνίας. Θεσμοί με επιδίωξη κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και προώθησή της στην συνείδηση της κοινωνίας. Η προώθηση και η επιδίωξη της κοινωνικής δικαιοσύνης θα είναι όφελος για όλους. Περισσότεροι και διαφορετικοί άνθρωποι θα δύνανται να εκφράσουν την ατομικότητά τους, συνεισφέροντας στην κοινωνία, στο κοινωνικό σύνολο. Επίσης η κοινωνική πραγματικότητα αγγίζει και επηρεάζει με κάποιο τρόπο κάθε μέλος της κοινωνίας, κάθε άνθρωπο, όπως συνδέεται ο άνθρωπος και το άτομο με την κοινωνία του. Η κοινωνική αδικία και ανισότητα, αγγίζει και επηρεάζει με αρνητική προέκταση τον καθένα, όπως είναι συνυφασμένος ο άνθρωπος με την κοινωνία του, η ανθρώπινη φύση με την κοινωνική της προέκταση. Η κοινωνική αδικία και ανισότητα επίσης κλονίζει την εμπιστοσύνη στην κοινωνία και την κοινωνική συνοχή. Με την καταπολέμησή τους, προοδεύει και ευημερεί η κοινωνία, υπάρχει καλύτερη αλληλεπίδραση με την κοινωνία για τον καθένα ξεχωριστά, καλύτερη σχέση και σύνδεση του ανθρώπου με την κοινωνία του, πράγμα θεμελιακό για τον άνθρωπο ως κοινωνικό ον. Με την επιδίωξη της κοινωνικής δικαιοσύνης, η κοινωνία θα είναι καλύτερη, πιο εύρυθμη και αρμονικότερη για όλους, αλλά θα αναβαθμιστεί και το γενικότερο αίσθημα και η συνείδηση που διαμορφώνεται και επικρατεί στην κοινωνία. Η επιδίωξη της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επιδίωξης της κοινωνικής προόδου και ευημερίας. Η επιδίωξή της θα είναι όφελος για όλους, για την πρόοδο και την ευημερία της κοινωνίας, την πρόοδο και την ευημερία του ανθρώπου. Χρειάζεται ενίσχυση του πνεύματος της συνεργασίας και περιορισμό του ανταγωνιστικού στην κοινωνία, αποδόμηση του υλισμού και της ισχύος. Ανάπτυξη και καλλιέργεια του συλλογικού αισθήματος, του συλλογικού πνεύματος και της συλλογικής συνείδησης. Η κοινωνική συνείδηση πρέπει να προωθηθεί και να θεσμοθετηθεί στην οικονομία και όχι η κερδοσκοπική συνείδηση να επικρατεί στην κοινωνία. Το κίνητρο του κέρδους να μην επικρατεί στην κοινωνία, ως κοινωνική στάση, όπως υπονοείται στον καπιταλισμό, αλλά ως κίνητρο και κοινωνική στάση να προάγεται η συμμετοχή και η προσφορά στην κοινωνία. Γενικότερα το αίσθημα συμμετοχής στην κοινωνία, το κίνητρο και η στάση μέσα στην κοινωνία του, διαπνέουν τη ζωή του ανθρώπου ως κοινωνικό ον. Με την αναμόρφωση των εκπαιδευτικών συστημάτων, που αποτελούν θεμέλιο λίθο της κοινωνίας, μπορούν να αλλάξουν πολλά. Να επιδιωχθούν ανθρωποκεντρικά και κοινωνικοκεντρικά εκπαιδευτικά συστήματα, στο επίκεντρο ο άνθρωπος και η κοινωνία. Να καλλιεργούν την κοινωνική και την περιβαλλοντική συνείδηση, την αυτονομία μαζί με τη συλλογικότητα, να καλλιεργούν τη συνεργασία και το συλλογικό προσανατολισμό. Εκπαιδευτικά συστήματα προσανατολισμένα στην πρόοδο και την ευημερία του ανθρώπου και της κοινωνίας και την ευημερία του πλανήτη. Με τη βελτιστοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος, προάγονται τα μέλη της κοινωνίας ατομικά και ταυτόχρονα η κοινωνία ως κοινωνικό σύνολο. Προάγονται τα μέλη της κοινωνίας και όσον αφορά την κοινωνική στάση, την κοινωνική συμμετοχή και την κοινωνική προσφορά, την πολιτική στάση, την πολιτική συμμετοχή και τις πολιτικές επιλογές, προάγεται γενικότερα μία καλύτερη κοινωνία για όλους, όντας όλα αυτά αλληλένδετα. Το κοινωνικό σύνολο και η πλειοψηφία του, μέσα από την κατάλληλη εκπαίδευση και τα κατάλληλα κοινωνικά ερεθίσματα, είναι στην καλύτερη θέση γενικά, που μπορεί να γνωρίζει και να διαχειρίζεται και την προοπτική του ίδιου του κοινωνικού συνόλου, την προοπτική της κοινωνίας, απαύγασμα και κατάκτηση του ιδεώδους της δημοκρατίας. H ίδια η κοινωνία διαχειρίζεται την προοπτική της. Η έννοια της δημοκρατίας είναι η πολιτειακή έκφραση του συλλογικού, της ίδιας της κοινωνίας. Η αντίθεση της δημοκρατίας με τον καπιταλισμό είναι πάνω στον ίδιο άξονα αντίθεσης των συλλογικών και των κερδοσκοπικών εκφάνσεων του ανθρώπου. Το ίδιο το κοινωνικό σύνολο αποτελεί την κοινωνική πραγματικότητα, είναι η κοινωνία. Διαφορετικά κοινωνικά ερεθίσματα, αντίρροπες δυνάμεις κοινωνικών ερεθισμάτων από θεσμούς, δομές και διάφορα και διαφορετικά μέσα και από διαφορετικές πηγές επιδρούν στην κοινωνία, τα κοινωνικά ερεθίσματα όμως είναι και αυτά εξελισσόμενα, συνεχώς διαμορφώνονται και διακυβεύονται. Διαφορετικά ερεθίσματα από διαφορετικές προελεύσεις και προς όλους τους προορισμούς. Οι ιδέες διακινούνται από όλες τις κατευθύνσεις προς όλες τις κατευθύνσεις
Οι εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης ενυπάρχουν στον άνθρωπο, στον κάθε άνθρωπο, που το σύνολό τους συντελούν την ανθρωπότητα. Κάθε άνθρωπος διαθέτει την ανθρώπινη φύση, αντικατοπτρίζοντας την ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και αυτόνομη οντότητα παράλληλα. Ο άνθρωπος με τα κατάλληλα κοινωνικά ερεθίσματα ή και με προσωπική συνειδητοποίηση μπορεί να εκδηλώσει αναλόγως τη φύση του. Κάθε άνθρωπος ατομικά μπορεί να περιορίζει τις κερδοσκοπικές τάσεις του και να θρέφει τις συλλογικές τάσεις της ανθρώπινης φύσης του. Είναι με τέτοιο τρόπο συνυφασμένη η ανθρώπινη φύση με τη συλλογική της έκφραση και προέκταση, που η συλλογική στάση ζωής και ο συλλογικός προσανατολισμός, εκπληρώνει το άτομο. Συλλογική στάση ζωής και συλλογικός προσανατολισμός στο μικρόκοσμο του καθενός αλλά και με συναίσθηση απέναντι στην κοινωνία, απέναντι στον κόσμο, με τον άνθρωπο να είναι κομμάτι της κοινωνίας, να είναι κομμάτι του κόσμου. Ο νους που διαφοροποιεί τον άνθρωπο και το πώς βιώνει τη ζωή του, από τους άλλους οργανισμούς του πλανήτη, μεταφέρει σε άλλη διάσταση όλες τις πτυχές της ύπαρξής του, στην έλλογη διάσταση του νου, μεταφέρει σε άλλη διάσταση και εμβαθύνει και τη συλλογική προέκταση της κοινωνικής του φύσης. Επίσης με τη γλώσσα, προϊόν του νου, υπάρχει βαθύτερη επικοινωνία και με το νου να μεταφέρει σε άλλη διάσταση και να εμβαθύνει το συναισθηματικό κόσμο των ανθρώπων, δημιουργούν βαθύτερη σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων. Ως κοινωνικό ον και ιδιαίτερα ως βαθιά έλλογα κοινωνικό ον λόγω του νου, η ζωή και η εκπλήρωση του ανθρώπου, συνδέεται με τη στάση ζωής του και τον προσανατολισμό του, σε σχέση με τους συνανθρώπους του και την κοινότητά του. Με κατανόηση, ικανότητα έμφυτη στον άνθρωπο που λέγεται ενσυναίσθηση, για τους άλλους ανθρώπους που βιώνουν μια κατάσταση ζωής αντίστοιχη, με κοινές στην πραγματικότητα προκλήσεις ζωής, μοιράζονται τη ζωή και τον ίδιο κόσμο, οι άνθρωποι συνοδοιπορούν. Η ενσυναίσθηση είναι συλλογικός μηχανισμός της ανθρώπινη φύσης και φυσική προδιάθεση του ανθρώπου, που συνδέει τους ανθρώπους και φανερώνει τη συλλογικότητα της φύσης τους. Οι άνθρωποι μπορούνε να θρέφουν την ενσυναίσθηση, την κατανόηση, ικανότητα που διαθέτουν στη φύση τους. Κάθε άνθρωπος ζει και βιώνει το μικρόκοσμό του. Βιώνει με τον τρόπο του. Υπάρχει αυτονομία στο πως βιώνει. Το πώς βιώνει, το πώς βιώνεται η ύπαρξη είναι προσωπική υπόθεση. Ο τρόπος που βιώνεται η ύπαρξη είναι προσωπική υπόθεση. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί στο μικρόκοσμό του, με τη στάση ζωής του, να βιώνει το μικρόκοσμό του καλύτερα και να τον κάνει καλύτερο, γι’ αυτόν και για τους γύρω του, άρα να κάνει και τον κόσμο καλύτερο. Από το μικρόκοσμο για τον κόσμο. Η στάση ζωής ενός ανθρώπου είναι και επίδραση στον κόσμο αλλά και προσλαμβάνουσα του κόσμου και το πως βιώνει τη ζωή του. Κάθε άνθρωπος είναι δημιουργός του δικού του κόσμου, του πως βιώνει. Ο συλλογικός προσανατολισμός και η συλλογική στάση ζωής, είναι το καλύτερο για τον καθένα ξεχωριστά και ταυτόχρονα για όλους, όντας αλληλένδετα. Κάνοντας ατομικά, ως στάση, τη ζωή του ανθρώπου καλύτερη και ταυτόχρονα τον κόσμο καλύτερο. Η ολοκλήρωση του ανθρώπου είναι ατομική υπόθεση με συλλογικό προσανατολισμό. Ο προσανατολισμός ατομικά δεν έχει να κάνει με την αποδοχή, πηγάζει και εξαρτάται από το άτομο, είναι προσωπική υπόθεση. Εμβάθυνση και εγκαθίδρυση του συλλογικού προσανατολισμού ατομικά.
Επιδίωξη του ανθρώπου, μπορεί να είναι, η όλο και βαθύτερη εγκαθίδρυση του συλλογικού προσανατολισμού στην κοινωνία του, που συνεπάγεται με την επιδίωξη του καλύτερου κόσμου. Εμβάθυνση και εγκαθίδρυση του συλλογικού προσανατολισμού στην κοινωνία και στον κόσμο. Όταν σταματήσει να επικρατεί στην κοινωνία, στον κόσμο, η κερδοσκοπία, οι κερδοσκοπικές εκφάνσεις του ανθρώπου, όταν επικρατήσουν οι συλλογικές εκφάνσεις του ανθρώπου στην κοινωνία του ανθρώπου και στον κόσμο, ο καπιταλισμός θα έχει προσπεραστεί. Η επιδίωξη του καλύτερου κόσμου, είναι ένα αιώνιο θεμελιακό κάλεσμα του ανθρώπου και της κοινωνίας του, είναι η επιδίωξη για καλύτερη ζωή για τον άνθρωπο, για να γίνονται οι ζωές και ο κόσμος των ανθρώπων καλύτερος. Με την επιδίωξη του καλύτερου κόσμου, ο κόσμος και η ζωή θα γίνονται καλύτερα για όλους. Η ιδέα του καλύτερου κόσμου ανοίγει το δρόμο της προόδου και για την ευημερία για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μπορεί να έχει ως γνώμονα και να επιδιώκει την ενίσχυση και την επικράτηση των συλλογικών εκφάνσεων του, στο μικρόκοσμό του, στην κοινωνία του και στον κόσμο, που είναι και αυτό που τον εκπληρώνει, για να ανατείλει ο άνθρωπος.
Comments